Laten we eerlijk zijn: als je bidt, denken mensen misschien dat je zwak bent. Dat je je eigen problemen niet aankan. “Waarom zou je tegen een ‘onzichtbare God’ praten als je gewoon je eigen leven moet fixen?” Misschien heb je dat zelf ook weleens gedacht.

“Los het gewoon zelf op”

In onze wereld draait alles om zelfredzaamheid. Je moet je eigen problemen managen, zelf je keuzes maken en vooral sterk zijn. Hulp vragen? Dat voelt soms als falen. Laat staan bidden – want dat lijkt helemaal opgeven.

Tom (18): “Ik vond bidden altijd iets voor mensen die het niet zelf kunnen. Tot ik besefte dat ik zelf ook niet altijd alles onder controle heb. Soms liep ik vast en wist ik niet wat de juiste keuze was. Toen heb ik voor het eerst gebeden – gewoon in mijn hoofd. En het gaf me een soort rust. Niet omdat ik ineens een antwoord had, maar omdat ik wist dat ik er niet alleen voor stond.”

Maar… werkt het dan echt?

Misschien heb je weleens gebeden en leek er niets te gebeuren. Geen antwoord, geen wonder, geen duidelijke oplossing. “Zie je wel? Zinloos.” Maar bidden is geen toverstaf waarmee je problemen verdwijnen. Het is een manier om sterker te worden, niet zwakker.

Sanne (17): “Ik dacht altijd dat bidden betekende dat je gewoon hoopte dat God alles voor je oplost. Maar ik ontdekte dat het juist andersom werkt. Bidden verandert niet altijd mijn situatie, maar het verandert wél hoe ik ermee omga. Het geeft me kracht om door te gaan.”

Is bidden dan voor watjes?

Nee. Juist niet. Het is makkelijker om je groot te houden, te doen alsof je alles zelf kunt. Het vergt lef om toe te geven dat je niet alles onder controle hebt. Om eerlijk tegen God (en jezelf) te zijn over je angsten, twijfels en fouten. Dat is geen zwakte, dat is moed.
Bidden betekent niet dat je opgeeft. Het betekent dat je erkent dat je niet alles alleen hoeft te doen. Dat je durft te vertrouwen op Iemand, groter dan jij. En dat, juist dat, is pas echt sterk.