Het leven is onvoorspelbaar. Op het ene moment lach je, geniet je van het zonnetje, en lijkt alles zorgeloos. Maar soms komt er uit het niets een storm die alles op z’n kop zet. Dat overkwam Lola Rosique, een 44-jarige kinderarts en moeder van vier kinderen. Een gewoon leven, een gelukkig gezin – en toen plots het nieuws dat haar diepste angsten overtrof: “Je hebt kanker.”

Donkerste dagen

Wat doe je als je hoort dat je een agressieve vorm van buikvlieskanker hebt? Als de artsen je aankijken met die blik die je alles vertelt zonder woorden? Voor Lola stortte haar wereld in. Ze had altijd geloofd, maar nu, met de dood in haar nek hijgend, voelde ze zich klein en machteloos. Toch wist ze: als ze zich aan iets moest vastklampen, dan was het haar geloof. Maar hoe? Hoe kon ze blijven bidden als haar hart schreeuwde van angst?

Een onverwachte tussenstop in Assisi

Op weg naar Rome besloten Lola en haar gezin een tussenstop te maken in Assisi. Een ingeving? Een roeping? Haar dochters vroegen haar om naar de kerk te gaan waar Carlo Acutis lag. Carlo, die moderne tienerheilige met zijn jeans en sneakers, die dol was op computers en spelletjes, maar die bovenal een diepgewortelde liefde had voor Jezus in de Eucharistie. Hij begreep iets wat velen pas na een heel leven ontdekken: Jezus is écht aanwezig in het Heilig Sacrament.

Lola sleepte zichzelf naar binnen, uitgeput van verdriet. Ze knielde neer bij Carlo’s graf en sloot haar ogen. “Heer, ik ben in Uw handen. Carlo, help me geloven zoals jij deed.” Ze huilde stilletjes. En terwijl ze daar zat, gebeurde er iets. Geen donderslag, geen visioen. Maar een diepe vrede vulde haar hart. Ze voelde zich gedragen. Toen ze opstond, besefte ze: haar pijn was minder geworden. Maar nog belangrijker, ze voelde hoop.

Een gevecht met geloof

Terug in Spanje onderging Lola een zware operatie en chemotherapie. De weg was zwaar, maar dit keer was ze niet alleen. Elke dag bad ze de rozenkrans. Elke dag gaf ze haar lijden aan Jezus. En steeds hield ze een klein stukje stof van Carlo’s kleding bij zich – een relikwie die haar deed herinneren: God laat je nooit in de steek.

Tegen alle medische verwachtingen in kwam de dag dat de artsen haar vertelden: “Er is geen kanker meer.” Een wonder? Een gebedsverhoring? Lola wist het antwoord al.

Jij hebt een missie

Carlo Acutis zei ooit: “De Eucharistie is mijn snelweg naar de hemel.” Hij begreep de kracht van geloof en gebed, en hoe Jezus ons in de Eucharistie nabij is. Zijn boodschap leeft voort, niet alleen in wonderen, maar in de harten van iedereen die zich door hem laat raken.

Bovenste foto: María Dolores Rosique, door haar familieleden en vrienden bekend als “Lola”, is hier afgebeeld toen ze in het ziekenhuis lag. Een tweede klas relikwie van de zalige Carlo Acutis vergezelde haar aan haar bed. | Credit: met dank aan Lola Rosique
Middelste foto: María Dolores “Lola” Rosique is kinderarts. Krediet: met dank aan Lola Rosique
Onderste foto: Carlo Acutis | CC BY-NC 4.0