Kees: Hoi Suzanne! Jij hebt iets bijzonders ontdekt over bidden. Kun je daar iets over vertellen?

Suzanne: Ja! Soms voel ik geen connectie als ik bid. Dat vond ik eerst lastig, maar nu begrijp ik beter waarom dat gebeurt.

Kees: Waarom voelde je die connectie niet altijd?

Suzanne: Als mijn hoofd vol zit en ik veel nadenk, kan ik mij niet goed concentreren. Dan weet ik niet precies waarom ik tot God roep en wat ik tegen God wil zeggen. Dat maakte me onzeker.

Kees: Wat dacht je dan op zulke momenten?

Suzanne: Ik vroeg me af of God wel naar mij wilde luisteren. Heeft Hij wel tijd voor mij? Verdien ik het om gehoord te worden? Dat soort vragen speelden door mijn hoofd.

Kees: En wat doe je dan? Stop je met bidden?

Suzanne: Nee, juist niet! Ik bid toch, ook al voel ik op dat moment niks bijzonders. En later merk ik dat ik rustiger word. Dan weet ik: God is bij mij en heeft mij gehoord of zal mij horen.

Kees: Dus zelfs als je niks voelt, heeft bidden toch zin?

Suzanne: Ja! Het maakt niet uit als je geen connectie voelt of niet goed uit je woorden komt. Het belangrijkste is dat je bidt met je hart. God hoort zelfs het stilste gebed als het oprecht is.

Kees: Dat is mooi! Wat zou je tegen andere tieners willen zeggen die hier ook mee worstelen?

Suzanne: Geef niet op. Ook als je twijfelt of niks voelt, blijf bidden. God luistert altijd, ook als je het zelf even niet merkt.